Cześć bracie,

 

Wszystko, co napisałem poniżej, wiesz sam, i nie dlatego piszę, że czegoś nie wiesz, ale tak wyszło, że jest poniższego tekstu trochę więcej, gdyż na początku chciałem jedynie wysłać kilka wersetów z Pisma Świętego.

 

W rozmowach z braćmi i siostrami na temat nieutracalności zbawienia, nauczył mnie Pan JEZUS, aby wskazywać na rzeczy proste. Proste są wersety w  Słowie Pana. Zacytuję je poniżej.

 

Zauważyłem, że:

 

„dziwne” jest, że ci, którzy odwołują się do (samo)uświęcania się, mają niejednokrotnie problem z nieutracalnością zbawienia. Przejawia się to czasami nie czytaniem zdań do końca, tak jak mi ostatnio mówiłeś np. o wersecie Jakuba 5:16, o tym nie zauważeniu zdania, że wiele może usilna modlitwa sprawiedliwego. Tego sprawiedliwego się nie zauważa, tylko grzech się zauważa.

 

Inny przykład jest taki:

 

Hebr. 10:35-39

35. Nie porzucajcie więc ufności waszej, która ma wielką zapłatę.

36. Albowiem wytrwałości wam potrzeba, abyście, gdy wypełnicie wolę Bożą, dostąpili tego, co obiecał.

37. Bo jeszcze tylko mała chwila, A przyjdzie Ten, który ma przyjść, i nie będzie zwlekał;

38. A sprawiedliwy mój z wiary żyć będzie; Lecz jeśli się cofnie, nie będzie dusza moja miała w nim upodobania.

39. Lecz my nie jesteśmy z tych, którzy się cofają i giną, lecz z tych, którzy wierzą i zachowują duszę.

(BW)

 

Czasami z fragmentu tego cytuje się werset  38 na poparcie przekonania o utracalności zbawienia, a nie zauważa się wersetu 39.

 

A przecież my (bracia i siostry) jesteśmy z łaski BOGA zwycięzcami i zwyciężamy w Panu JEZUSIE Chrystusie cały czas; bez przerwy wierzymy w całe Jego Słowo,  nie wyrzekamy się Pana i Jego dzieła, i nie próbujemy czegoś do niego dodać. My nie tylko jesteśmy odkupieni (chociaż to bardzo dużo), co dotyczy wszystkich tych, którzy poprosili o przebaczenie, co jest i naszym udziałem; ale my jesteśmy również uratowani, czyli zbawieni. Nas dotyczy również zbawienie, bo poprosiliśmy Pana JEZUSA, aby zawsze był z nami. Różnie ludzie wyrażają prośbę o zbawienie, ale prośba o nie to więcej niż prośba o przebaczenie. Wszystko to wiesz.

 

Rozpocznę od wskazania jedynej przyczyny śmierci duchowej jakiejkolwiek osoby. Jedyną taką przyczyną jest odrzucenie Słowa BOGA (wyrażonego w Przykazaniu  BOGA), Które zostało  skierowane do tej osoby. Uczynili tak niektórzy z aniołów, potem Adam i Ewa, potem wszyscy ludzie, którzy urodzili się już w odstępstwie i w wyniku tego posiadali skażone ciała umieraniem i grzechem. Pomijam przypadek dziecka na tyle młodego, że chociaż jego ciało jest skażone wieloma konsekwencjami odstępstwa, jednak nie jest skażone (póki co)  jego osobistym grzechem, i dlatego, aż do czasu opisanego w Liście do Rzymian 7:8-11, żyje duchowo.

Różne było Słowo BOGA skierowane do wymienionych osób; inne do aniołów, inne do Adama i Ewy (I Księga Mojżesza 2:16-17), i inne do człowieka w odstępstwie (czy to Żyda będącego w Mojżeszowym Prawie BOGA dla grzeszników, czy to  poganina, na którego wnętrzu odbita jest część tego Prawa, ta związana ze starym sumieniem oraz wyrokiem śmierci zapisanym na sercu za złamanie osądu zapisanego w sumieniu; List do Rzymian, Rozdział 1 i 2).

 

W miarę jak będę zauważał wersety odnośnie nieutracalności zbawienia dla zbawionych,  będę Ci je przesyłał. Czyń zresztą to samo, abyśmy mogli się nimi podzielić.  

 

Jednak Słowo o nieutracalności zbawienia dotyczy tylko tych, którzy zostali już zbawieni, a niekoniecznie tych, którzy zostali na razie tylko (i aż) odkupieni. W szczególności nie dotyczy to Słowo tych odkupionych, o których mówi 2 List Piotra (np. Biblia Gdańska), którzy głoszą herezje o zatraceniu i zapierają się Pana JEZUSA,  który ich odkupił. Wracają oni do własnej uczynkowości, odrzucając Prawdę o Sprawiedliwości BOGA wypełnionej w Sądzie BOGA, który spadł na Pana JEZUSA Chrystusa na krzyżu Golgoty i zawracają do poprzedniego życia,  lekceważąc Przykazanie BOGA, to będące od początku całym Jego Słowem, a danym nam jako nowe (1 List Jana 2:7-8), które rozświeciło serca nasze. Zostali odkupieni ale nie zostali zbawieni. Pismo Święte mówi, że odkupienie można utracić (Ewangelia Mateusza 18:23-34, List do Hebrajczyków 6:4-6, Ewangelia Mateusza 12:43-45) oraz, że powtórnie odkupionym być nie można. Mówi też, że zbawienia (tzn. uratowania) utracić nie można (1 List Jana 4:4, Ewangelia Jana 10:28, Księga Kaznodziei Salomona 3:14).

 

Ze źródła jakim jest świat głosi się błędnie naukę o utracalności zbawienia (to znaczy o utracalności uratowania), wspierającą się na zdaniu osób, które uznają, że dzieło Pana JEZUSA to za mało i myślą (a często mówią), że do skuteczności tego dzieła muszę jeszcze dodać „swoje uczynki oraz swoje uświęcenie”, mając na myśli próbę wypełnienia Prawa Przykazań skierowanego do grzeszników (List do Tymoteusza 1:9). Wspiera się więc tą naukę o możliwym zatraceniu zbawionego na zdaniu osób, które nie zauważają, że bez uświęcenia (tzn. poświęcenia) związanego ze zbawieniem nikt Pana nie tylko nie będzie oglądał (List do Hebrajczyków 12:14), ale i nie ogląda, jak to zauważyłeś, i ostatnio mi mówiłeś.

 

A Pan JEZUS poświęcił (uświęcił) się za nas abyśmy i my byli poświęceniu (uświęceni) w Jego Słowie (Ewangelia spisana prze Jana 17:19):

Jan. 17:16-20

16. Nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata.

17. Poświęć ich w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą.

18. Jak mnie posłałeś na świat, tak i Ja posłałem ich na świat;

19. I za nich poświęcam siebie samego, aby i oni byli poświęceni w prawdzie.

20. A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez ich słowo uwierzą we mnie.

(BW)

 

Natomiast, słowa: „nie jestem zbawiony”, może powiedzieć jedynie osoba:

1)      która nigdy nie była odkupiona, a tym bardziej zbawiona,

2)      która nigdy nie była zbawiona, chociaż była odkupiona. Wtedy jest to zaparcie się Pana JEZUSA Chrystusa,

3)      która jest zbawiona, lecz bardzo cierpiąca, i która jest na pustyni, a być może popełniła nawet błąd Galacjan. Taką osobę uratuje z jej smutnego stanu Pan JEZUS Chrystus.

 

Róże są ataki od strony przeciwnika, ale wierzący zwycięża zawsze w Panu JEZUSIE, wierzący zawsze w końcu odrzuci atak, który mówi o utracalności zbawienia.

 

Jeszcze raz zachęcam, przesyłajmy sobie nawzajem wersety o nieutracalności zbawienia, aby się radować Słowem Pana JEZUSA, które jest w naszych sercach i aby dzielić się tymi wersetami z tymi, którzy chociaż zbawieni, to są z jakiś powodów zasmuceni.

 

Wersety pierwsze:

 

Rzym. 8:27-39

27. A Ten, który bada serca, wie, jaki jest zamysł Ducha, bo zgodnie z myślą Bożą wstawia się za świętymi.

28. A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani.

29. Bo tych, których przedtem znał, przeznaczył właśnie, aby się stali podobni do obrazu Syna jego, a On żeby był pierworodnym pośród wielu braci;

30. A których przeznaczył, tych i powołał, a których powołał, tych i usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych i uwielbił.

31. Cóż tedy na to powiemy? Jeśli Bóg za nami, któż przeciwko nam?

32. On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale go za nas wszystkich wydał, jakżeby nie miał z nim darować nam wszystkiego?

33. Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Przecież Bóg usprawiedliwia.

34. Któż będzie potępiał? Jezus Chrystus, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który jest po prawicy Boga, Ten przecież wstawia się za nami.

35. Któż nas odłączy od miłości Chrystusowej? Czy utrapienie, czy ucisk, czy prześladowanie, czy głód, czy nagość, czy niebezpieczeństwo, czy miecz?

36. Jak napisano: Z powodu ciebie co dzień nas zabijają, Uważają nas za owce ofiarne.

37. Ale w tym wszystkim zwyciężamy przez tego, który nas umiłował.

38. Albowiem jestem tego pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi niebieskie, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce,

39. Ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. (BW)

 

Zatem wersety  8:38-8:39 Listu do Rzymian mówią, że ani przyszłość nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. Jak się więc ma do Tego Słowa, słowo tych, którzy mówią: „dzisiaj jesteś zbawiony, ale czy jutro, to się dopiero okaże”. Nijak się ma ich słowo do Słowa spisanego w Piśmie Świętym, z wyjątkiem jednego: ich słowo mówi o ciężkim stanie osoby takie słowa mówiącej.

 

Wersety następne:

Jan. 10:27-30

27. Owce moje głosu mojego słuchają i Ja znam je, a one idą za mną.

28. I Ja daję im żywot wieczny, i nie giną na wieki, i nikt nie wydrze ich z ręki mojej.

29. Ojciec mój, który mi je dał, jest większy nad wszystkich i nikt nie może wydrzeć ich z ręki Ojca.

30. Ja i Ojciec jedno jesteśmy. (BW)

Zatem Ewangelia spisana przez Jana 10:28 mówi, że owce Pana JEZUSA Chrystusa nie giną na wieki.

 

 

Wersety poniższe podałem już na początku:

 

Hebrajczyków 10: 38-39

38. A sprawiedliwy mój z wiary żyć będzie; Lecz jeśli się cofnie, nie będzie dusza moja miała w nim upodobania.

39. Lecz my nie jesteśmy z tych, którzy się cofają i giną, lecz z tych, którzy wierzą i zachowują duszę.

(BW)

 

Zatem List do Hebrajczyków 10:39 mówi to tych, którzy weszli lub wejdą do ziemi odpocznienia,  wierząc i zachowują duszę. Hebrajczyk to ten, który przeszedł na drugą stronę rzeki Jordan, czyli do obiecanej ziemi odpocznienia. Mówi o tym również 4 Rozdział Listu do Hebrajczyków.

 

My, tzn. wszyscy bracia i siostry, jesteśmy właśnie tymi sprawiedliwymi z wiary, którzy się nie cofną, wierzą i zachowują życie wieczne. Usprawiedliwiony (tzn. objęty sprawiedliwością) BOGA jest ten, który jest został przykryty Sprawiedliwością BOGA, wypełnioną na krzyżu Golgoty w Sądzie, który spadł od BOGA na Pana JEZUSA Chrystusa – Człowieka. Moment zbawienia jest chwilą, w której zostałem schowany w Sądzie, który spadł na Pana JEZUSA Chrystusa. To oznacza bycie ukrzyżowanym z Chrystusem:

 

Z Chrystusem jestem ukrzyżowany, a żyję już nie ja, lecz żyje we mnie Chrystus; a to że teraz w ciele żyję, w wierze Syna Bożego żyję, który mię umiłował i wydał samego siebie za mię.” (List do Galacjan 2:20, BG).

 

To był moment, w którym przeszedłem, tak jak każdy inny zbawiony, przez Sąd BOGA Jedynego, po tym jak wcześniej umarłem z powodu mojego odstępstwa:

 

A jak jest postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd;

Tak też Chrystus raz ofiarowany na zgładzenie grzechów wielu, drugi raz ukaże się bez grzechu tym, którzy go oczekują dla zbawienia.” (List do Hebrajczyków 9:27-28).

 

Ale będąc schowany w tym Sądzie, zostałem, z powodu zmartwychwstania Pana JEZUSA Chrystusa, wzbudzony z umarłych duchowo. Mamy również, my święci BOGA Jedynego,  tą wiarę, którą jako Człowiek miał Pan Jezus Chrystus. Tą wiarę przekazał nam BÓG (list Judy 1:3).  Bóg ustanowił swoją Sprawiedliwość na krzyżu Pana Jezusa Chrystusa, Pan potwierdził to mówiąc wykonało się, i BÓG z powodu tej Sprawiedliwości BOGA i wiary Pana JEZUSA Chrystusa – Człowieka, wskrzesił Go z umarłych. Uznany przez BOGA za sprawiedliwego (usprawiedliwiony) jest ten, kto jest przykryty płaszczem Sprawiedliwości BOGA wypełnionej na krzyżu Golgoty w okresie wiary Pana JEZUSA Chrystusa (List do Rzymian 3:21-22). Sprawiedliwy jest ten, który swoją  sprawiedliwość (w znaczeniu bycia okrytym tą sprawiedliwością )  wyraża i w tym, że wierzy, że chociaż słusznie zasłużył sobie na potępienie, to ofiara Pana JEZUSA Chrystusa wystarcza do zbawienia.   

2 Tym. 4:8

8. A teraz oczekuje mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu da Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, lecz i wszystkim, którzy umiłowali przyjście Jego.

(BW)

 

Pozdrawiam,

 

Z PANEM JEZUSEM CHRYSTUSEM,

 

tytus

 

PS. Zobacz jak niewielu zastanawia się nad tym o co to chodzi z tym wzejściem Jutrzenki w sercu osoby już zbawionej (2 list Piotra 1:19), a jedynie koncentruje się na kolejnych wersetach z 2 listu Piotra, tzn. z Rozdziału 2, o których to Słowach już pisałem wyżej.

 

Jak wielu z braci i sióstr niestety nie wspomina na pierwsze Przykazanie, Słowo BOGA dane w  1 Księdze Mojżeszowej 2:16-17, a odwołuje się do tego, co jak sami mówią łamią, czyli odwołuje się do Przykazania BOGA dla tych, którzy odstąpili od  pierwszego Przykazania z 1 Mojżeszowej 2:16-17. Ale i to wytłumaczy im sam Pan JEZUS Chrystus z Ojcem i Duchem Świętym, BÓG Jedyny.  

 

Osoba, w której sercu wzejdzie Jutrzenka wie, że zbawienie jest nieutracalne i chodzi w tym pierwszym Przykazaniu, które mamy od początku (2 List Jana), w tym Przykazaniu Miłości danym przez BOGA Jedynego już w 1 Księdze Mojżeszowej 2:16-17. Tyle, że nas zabrał już BÓG z chwilą zbawienia, od drzewa wiadomości dobrego i złego. 

 

Osoba, w której Jutrzenka nie wzeszła, opowiada czasami herezje o zatraceniu braci i sióstr, zawracając ich swoimi słowami do pozornego tylko wypełniania Prawa Przykazań danego przez BOGA Jedynego dla grzeszników.  Pozornego wypełniania, bo jeśli już ktoś się do tego Prawa odwołuje to niech go nie łamie i niech nie grzeszy, czy upada:

 

Ocknijcie się ku sprawiedliwości i nie grzeszcie; niektórzy bowiem nie mają poznania Boga. Mówię to ku waszemu zawstydzeniu. ” (1 List do Koryntian 15:34).

 

W przypadku osoby wierzącej, ale wlewającej nowe wino do starych bukłaków, słowo grzech należy tłumaczyć jako upadek, gdyż chociaż nie jest ona już pod Prawem Przykazań, to niestety jeszcze się do niego umysłem swoim odwołuje. 

 

A o grzechu mówią często ci, którzy mówią, że sami grzeszą. Są to właśnie ci, co się do Prawa Przykazań odwołują, i pewnie upadają. Na szczęście (jeśli ktoś został zbawiony to) dzięki BOGU, orędownika ma u BOGA, który za wszystko już zapłacił. Dług, który spłacił Pan JEZUS Chrystus skutkuje tym, że słuszne żądanie (liczba pojedyncza) Prawa Przykazań (to jest śmierć) wypełniło się w nas, tych, którzy nie według ciała (do czego zwrot w sumieniu zrobili Galacjanie), ale według Ducha postępują (List do Rzymian 8:4).  W tym właśnie uszanowaliśmy, wywyższyliśmy Prawo Przykazań, które pozostało już poza nami. W śmierci dla tego Prawa zostaliśmy uczynieni już względem tego Prawa w porządku. Jest to dzieło Pana JEZUSA, z Którym zostaliśmy wzbudzeni od umarłych i dla Którego teraz żyjemy (List do Efezjan 2:5, List do Kolosan 3:1).  

Zbawił nas Pan, mnie i ciebie wraz z innymi Jego świętymi, i wyrwał nas już Pan z błędnych dróg grzeszników oskarżających siebie i innych (kto grzeszy ten jest z oskarżyciela; 1 List Jana 3:8). Wyrwał nas Pan, w tym ciebie i mnie, największych z grzeszników, i zrodził z Ducha Świętego. Stąd my, którzy mamy grzech popełniony przed naszym nawróceniem (i dlatego Pan JEZUS Chrystus został ukrzyżowany, aby ten grzech wziąć na Siebie), zostaliśmy z niego całkowicie obmyci. Teraz już nie grzeszymy, a ci z nas, którzy weszli w odpoczniecie nawet nie upadają (1 List Jana 3:9 i dalej), a nasze grzechy to przeszłość.

Chodzimy w Prawie wiary naśladując Pana JEZUSA Chrystusa, który jako człowiek tą wiarę miał pierwszy (List do Hebrajczyków 12:1-2, BG):

 

Hebrajczyków12:

1. Przetoż i my, mając tak wielki około siebie leżący obłok świadków, złożywszy wszelaki ciężar i grzech, który nas snadnie obstępuje, przez cierpliwość bieżmy w zawodzie, który nam jest wystawiony;

2. Patrząc na Jezusa, wodza i dokończyciela wiary, który dla wystawionej sobie radości, podjął krzyż, wzgardziwszy sromotę, i usiadł na prawicy stolicy Bożej.

(BG)

 

BÓG nam, Jego świętym, tą wiarę przekazał, czyniąc nas Swoim dziełem, czyniąc nas doskonałymi (Jan 17:23, 1 Koryntian 2:6) w Nim (Hebrajczyków 10:14). W Nim jesteśmy doskonali, a nie w jakiejś „świętości” religijnej, powszechnej w świecie (religia znaczy  „powtórne wiązanie”, gdyż  wpierw człowiek związał się odstępstwem od Słowa BOGA Jedynego, a potem wiąże się próbą przekupienia BOGA swoimi uczynkami). W Panu JEZUSIE Chrystusie zostaliśmy uczynieni na zawsze doskonałymi, tak jak Ojciec Niebiański jest doskonały (Ewangelia Mateusza 5:48):   

 

Hebr. 10:14

14. Albowiem jedną ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, którzy są uświęceni.

(BW)

 

Zostaliśmy uczynieni doskonałymi na zawsze, a nie na chwilę, jak twierdzą ci, którzy głoszą herezję o utracalności zbawienia.

 

My bracia i siostry w Panu JEZUSIE Chrystusie, jesteśmy uświęceni (poświęceni), my jesteśmy święci (tzn. oddzieleni od świata dla BOGA ze względu na Jego święte Imię JEZUS). O Panie JEZU, jak mam Ci za to dziękować, jak! Bo nie z nas to jest tylko z Ciebie. BOGA to dar.

 

Wracając do wiary Pana JEZUSA Chrystusa, w której Pana naśladujemy, to o wierze Pana JEZUSA Chrystusa jako Człowieka mówi Słowo BOGA w wielu miejscach, około dziesięciu, ale świadectwo o tym usunęli niektórzy ludzie z tłumaczeń (z Oryginału się usunąć nie da). Ale jest ono dzięki Działaniu BOGA Jedynego w tłumaczeniu Biblii Gdańskiej (BG), Nowej Biblii Gdańskiej (NBG), Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej (UBG), jest w King James Version (KJV, AV), jest w wielu, wielu manuskryptach, w tych najwierniejszych kopiach Oryginału. Podaję niektóre wersety:

List do Rzymian 3:22, Galacjan 2:16, 2:20, 3:22, Efezjan 3:12, Filipian 3:9, Hebrajczyków 12:2 oraz w Księdze Objawienia Jana 2,13.

 

Ale nie, jakby tego nie dość, to są tłumaczenia, w których próbuje się wepchnąć Pana JEZUSA Chrystusa pod Prawo Przykazań dla grzeszników, fałszując Galacjan 4:4 (poprawne tłumaczenie jest w tym miejscu np. w Biblii Gdańskiej) i wchodząc w jawny konflikt w innym fragmentem Słowa, które mówi, że Prawo Przykazań nie jest dla sprawiedliwego, ale dla grzesznika.

Tak więc, nie dość tego, że w okresie przejścia przez pustynię każdy brat i siostra ma sam problem z odwoływaniem się umysłem do Prawa Przykazań dla grzeszników, to jeszcze pakują braci i siostry pod to Prawo, sami Go nie przestrzegając, i nie wiedząc, że my naśladujemy Pana JEZUSA Chrystusa w wierze, chodząc właśnie w ten sposób drogą sprawiedliwości, bo sprawiedliwy z wiary żyć będzie (Habakuk 2:4).

 

Kończąc: Nauczanie od Ducha Świętego (2 List Piotra 1:20-21), mówi aby skoncentrować się na tym co się stało na górze przemienienia, i na zapowiedzi stanu, w którym człowiek wierzący może doznać przemienienia i pochwycenia, gdy przyjdzie po nas sam Pan JEZUS Chrystus i zabierze nas na obłoki, i aż do Nowej Jerozolimy. O nic innego w 2 Liście Piotra nie chodzi.

 

Niezależnie jednak od tego, kto jak postępuje, jeśli tylko jest bratem lub siostrą, to jest zbawiony, a my idąc drogą sprawiedliwości miłujemy go mówiąc, że nigdy tego zbawienia nie utraci, bo z łaski Boga Jedynego nie odrzuca i nie łamie jedynego Prawa, w którym przyszło mu żyć, a mianowicie Prawa Wiary. To jest miłość, którą okazał Pan na krzyżu idąc drogą Sprawiedliwości BOGA i biorąc nas w obronę aż do śmierci (BÓG nas nie oskarża, a Pan JEZUS Chrystus, jedyny Arcykapłan BOGA Najwyższego, Wszechmocnego oręduje za nami). Tą samą miłość mamy i my, każdy brat i siostra ma ją w sercu, i okazujemy ją, biorąc braci i siostry w obronę przed oskarżycielem. A Pan JEZUS Chrystus zmartwychwstał i my żyjemy, i będziemy mieli nowe ciała; oby każdy już w pochwyceniu, a nie potem, po męczeńskiej śmierci. Chociaż i to jest piękne świadectwo wiary, które da wierzący.

 

 

Podsumowując:

Sprawiedliwy z wiary żyć będzie (Habakuk 2:4).

A wiara jest darem BOGA:

Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; (Efezjan 2:8) (BW).

I na koniec:

Nieodwołalne są bowiem dary i powołanie Boże.(Rzym. 11:29) (BW)

 

i czyny, które wykonuje sam Pan JEZUS poprzez tych, których na zawsze uratował (tzn. zbawił).